ડિજિટલ મીડિયા અંગેની સાક્ષરતા મારફતે ખોટી માહિતીનો સામનો કરવો

જો તમને કોઈ એવી સ્ટોરી દેખાઈ આવે કે જે સાચી માનવાની મુશ્કેલ લાગે, તો હકીકત તપાસનારી વેબસાઇટ સાથે પરામર્શ કરો. એવી અનેક સાઇટ છે કે જે ખાસ કરીને ઑનલાઇન સ્ટોરીની ખાતરી કરવા, મજાકમાં થતી છેતરામણીને છતી કરવા અને દાવાનાં મૂળ અને પ્રમાણિકતા અંગે સંશોધન કરવા પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરતી હોય છે. આ સાઇટ અચૂક હોય એવું જરૂરી નથી. પરંતુ તમે ત્યાંથી શરૂઆત કરી શકો છો, કારણ કે તે ઉભરતા ઑનલાઇન દાવા વિશેની માહિતીને અપડેટ કરવામાં ઘણી વાર ઝડપી હોય છે. શ્રેષ્ઠ સાઇટ “તેમના કામને બતાવવા”નું સારું કાર્ય કરતી હોય છે અને તે ઘણી વાર ખોટી સાબિત થતી નથી. આ સાઇટ પૈકી એક કે તેથી વધુ સાથે પરામર્શ કરવો એ ઑનલાઇન શેર કરવામાં આવેલી કોઈ સ્ટોરી અથવા હકીકત સાચી છે કે નહીં તે નિર્ધારિત કરવાની ઝડપી અને સરળ રીત બની શકે છે અથવા ઓછામાં ઓછું એટલું તો કરી જ શકે છે કે કોઈ સ્પષ્ટ વિસંગતતાઓ હોય તો તમને જણાવે.

કન્ટેન્ટનું ઑનલાઇન મૂલ્યાંકન કરતી વખતે જાણ કરવા અને એડિટરલાઇઝ કરવા વચ્ચે ભેદ કરવો પણ મહત્ત્વનો છે. “જાણ કરવા”માં હકીકતોને તે જેવી જાણીતી હોય તેમ જ, વધારાની કોમેન્ટરી વગર જણાવવાનું સામેલ હોય છે. બીજી બાજુ “એડિટરલાઇઝ કરવા”નું હકીકતોની રજૂઆતમાં વિશ્લેષણ અને અભિપ્રાયોને પ્રસ્તુત કરે છે. આમાં કંઈ ખોટું નથી – તેનાથી સંદર્ભ અને જટિલ માહિતીને વધુ સારી રીતે સમજવામાં આપણને મદદ મળી શકે છે. જ્યારે આપણે તેને જોઈએ ત્યારે આપણે બસ તે જાણવાની જરૂર છે. સાથે મળીને, તમે અને તમારા તરુણ/તરુણી માહિતીને તથા તેને જે એડિટરલાઇઝ કરી રહી છે તે વ્યક્તિના સત્તાધિકારને તપાસી શકો છો અને નક્કી કરી શકો છો કે વધુ માનવાયોગ્ય શું છે. તે વ્યક્તિની સચોટતા સંબંધી હિસ્ટરી શું છે? શું ભૂતકાળમાં તેમના ખોટા હોવાનું પુરાવાથી સાબિત થયું છે? જો તેમ હોય તો, તેમણે કેવી રીતે જવાબ આપ્યો હતો? કોઈ વ્યક્તિ/સોર્સ તેઓ જે કહી રહ્યાં છે તે કહેવાથી તેમને શું નુકસાન કે લાભ થઈ શકે છે?

એ વાતને સમજો કે આપણે બધા જ બીજી બાબતોની સરખામણીએ અમુક બાબતોને માનવા માટે પ્રબળ, ઘણી વાર છુપાં વલણોને આધીન થતા હોઈએ છીએ. આ જ્ઞાનાત્મક પૂર્વગ્રહો તરીકે ઓળખાય છે. ઉદાહરણ તરીકે, મનોવૈજ્ઞાનિક સંશોધન દર્શાવે છે કે લોકો કોઈ ચોક્કસ વિષય પર તેમને દેખાતી પહેલવહેલી માહિતીને માનવા માટે પહેલાંથી જ ટેવાયેલા હોય છે. આનાથી નવી માહિતીથી સામનો થવા પર આપણા મનને બદલવાનું વધુ મુશ્કેલ બની જાય છે. આપણે એવા સોર્સમાં વધુ મહત્ત્વ આપવાનું પણ વલણ રાખતા હોઈએ છીએ કે જે આપણી પહેલેથી હાજર માન્યતાઓ સાથે સંરેખિત થતા હોય અથવા તેની ફરીથી પુષ્ટિ કરતા હોય. તેનું પરિણામ એ હોય છે કે એકવાર આપણને એ મળી જાય કે જે આપણા માનવા અનુસાર સાચું હોય એટલે આપણે ઘણી વાર પુરાવાને શોધવાનું રોકી દઈએ છીએ. સંપૂર્ણ સંશોધન પ્રક્રિયાનો એક ભાગ માત્ર પોતાના દૃષ્ટિકોણને સપોર્ટ કરતા પુરાવાને જ જોવાનો નહીં પરંતુ તેના વિરોધી પુરાવા અંગે વાકેફ રહેવાનો છે.

જેઓ ચિંતાના વિષય અંગે એક્ટિવ રીતે વધારાની માહિતી શોધતા હોય છે તે સદ્હેતુવાળા સોશિયલ મીડિયાના નાગરિક પણ છેવટે બીજા સામાન્ય જ્ઞાનાત્મક પૂર્વગ્રહનો ભોગ બની જઈ શકે છે, એ છે: માહિતીનો ઓવરલોડ. આપણું મગજ મર્યાદિત માત્રાના ડેટાની જ પ્રક્રિયા કરી શકે છે અને તેને ડેટાના ભાર તળે દબાવી દેવાથી આપણે ઇચ્છતા હોઈએ તેનાથી વિપરીત પરિણામ આવી શકે છે. એટલે કે, આપણને કોઈ એક બાજુને પસંદ કરવા માટે તે બધા ડેટાને ઝીણવટપૂર્વક તપાસી લેવામાં મુશ્કેલી પડે છે. ઉદાહરણ તરીકે, જો તમે ટીવીની Amazon સમીક્ષાઓને વાંચવામાં ઘણો બધો સમય પસાર કરશો, તો તમે “હમણાં જ ખરીદો” બટન પર ક્યારેય ક્લિક ન કરો એવું બની શકે છે. આપણે વિચારશીલ લોકોને વાંક કાઢવા જૂની કહેવત, “મને ખબર નથી કે હવે શું માનવું”ને ટાંકતા સાંભળ્યા છે. આ ક્ષણોમાં, તમારા તરુણ/તરુણીને બ્રેક લેવા અને પછીથી સતેજ મન સાથે પ્રશ્ન પર પાછા આવવા માટે પ્રોત્સાહિત કરો.